Bir şey söylemek ve söylememek arasında sıkışan bir dilin cümlelerini döküyorum satırlara. Uzun zamanlı bir yoldaşın kopuşunu izliyorum benden. Hem de bu kendi yaptıklarımın acılı hüzün tablosunu apaçık koyuyor önüme. Sanki dilimi...

Soluklanamadım hayata, Daha 15 yaşım Ürkek kalbim, sus! Öğretilen kalem tutmak değil, Kılıf uydurmak tutsaklığa. İki duvar arası kadar yok Vicdanın boğuk sesi. Tutsaklık ruhuma değil işleyen, Bedenim kukla insafsızlıklara...   Yakama...

Bazen öyle oturup hayatı sorgularsın ya kendince. Yaşadıklarını, yaşayacaklarını, pişmanlıklarını… Hepsini anılar oluşturur aslında bütün halidir hayat. Saçını okşayan rüzgâr, yüzüne vuran güneş ve kulaklarını dolduran o en...