Günlük gazetelerimizin çoğunda ve TV haberlerinde, son yıllarda “abartılı haber verme” yarışı artarak devam ediyor… Tabii ki bunun öncelikli nedenlerinden biri “reyting” endişesi, diğeri de “bilgi ve birikim” yetersizliği…
Sağolsunlar, bizleri yönetmeye talip olan büyüklerimizin iç ve dış siyaset hataları yüzünden, son günlerde yine terör, şiddet, bombalı eylemlerde, o eski kasvetli ve korkulu yıllar geri geldi… Gün geçmiyor ki bir karakolumuz, bir parti binamız bombalanmasın, otobüsler ve tırlar yakılmasın, yollar kapatılıp da otomobiller taranmasın… Doğu ve Güneydoğu’da mayınlardan yerde yürünmez oldu…
Bunlara dayalı yapılan “abartılı” haberler deseniz, bu bomba ve şiddetten daha da feci… Peki, Arapça bir sözcük olan “Haber” nedir: “Bir olay, bir olgu üzerine edinilen bilgi, salık… İletişim ve yayın organlarıyla verilen bilgi” demektir… “Haberci” demek; “Haber getiren, haber veren kimse… Ulak” demektir… “Gazeteci” de; “Gazete yayımlayan, gazetede yazı yazan, haber toplayıp o haberi veren kimse” demektir…
“Gazete” eski Roma’da Milattan Önceki yıllardan beri var olup, dünyaya oradan yayılan bir meslektir… Haberin doğru, katıksız, net ve bir ayna gibi okuyucuya yansıtılması için, bütün ülkelerde “Basın Etik Kuralları” uygulanır… Bunun amacı; her haberin tarafsız, objektif ve katıksız olarak okuyucuya ulaşmasını sağlamaktır…
Peki, şimdi ülkemize gelelim… Son yıllarda ülkemizde net bir şekilde basın dört bölüme ayrılmış durumda: 1-Yandaş Basın, 2-Muhalif Basın, 3-Tarafsız Basın, 4-Magazin ve Spor Basını… Var mı itirazı olan!? İyi, şimdi esas mevzua gelelim… İşte basınımızda çıkan bazı haberlerden örnekler:
--“Çöp konteynırına konulan bomba, çok büyük bir gürültüyle patladı!..” E güzel kardeşim, zati bomba dediğin, bebek yellenmesi gibi –pırtt- diye, -tıss- diye patlamaz ki? Her bomba –gümmm- diye, kulakları sağır edercesine patlar… Senin bu haberi “çok büyük bir gürültüyle patladı” diye vermenin bir âlemi var mı?
--“Düğün yerinde, bir magandanın tabanca ile bacağından vurduğu vatandaş acı içinde kıvranıyor, avazı çıktığı kadar da bağırıyordu…” Habere bakınız, habere!.. Siz hiç kurşun yiyen adamın neşe içinde kahkahalar atarak; “Düriye’min güğümleri kalaylı, ah kalaylı/ Fistan giymiş etekleri alaylı, ah alaylııı!..” diye türkü söylediğine hiç şahit oldunuz mu? Ya da, bıçaklanan bir adamın kıkır kıkır gülerek; “Yine postu deldirdik yiğenim, köpeklerini çağır da şu akan kanları yalasınlar, yabana gitmesin bari, ha ha haaa…” dediğini duydunuz mu? Zati canı yanan bağırır, yazmaya ne gerek var?
--“Üç aylık emekli maaşını dolandırıcılar kaptıran gözü yaşlı emekli kadın, bastonunu yere yere vurup, dizlerini dövüyor, hırsızlara beddualar yağdırıyordu…” Bu da Yerel Basın’dan alınma bir haberdir… A benim güzel kardeşim, sen Haber değil, Roman yazıyorsun be yahu, Roman!.. Yani, mağdur durumdaki yaşlı kadının, bastonunu torunlarının kıçına vurarak; “Hadi benimle göbek atın bakayım; benim üç aylık maaşım, sizin de üç aylık harçlıklarınızı kaptırdım; oh ne âlâ oldu, oh oh ohhh” diyecek hali yoktu ya?
Gazete haberleri net, objektif, yorumsuz, doğru ve tarafsız bir şekilde olmalı; olay okuyucuyu sıkmadan, tıpkı bir düz ayna gibi yansıtılmalıdır… Ne olmuş, nerede ve ne zaman olmuş, nasıl olmuş, sonuçta ne olmuş? Sadece bunları haberinde yazmalı, teferruat ile edebiyat kısmını da uzmanlara, yorumculara ve okuyuculara bırakmalısınız, tamam mı benim sevgili meslektaşlarım…
Umarım “Haber” konusunda herkese biraz faideli olabilmişizdir, devamı gelecek…
Sakin KOŞAR…
