“Zeytinyağlı yiyemem aman/ Basma da fistan giyemem aman/ Senin gibi cahile/ Ben ‘efendim’ diyemem aman//
Kaldım duman içi dağlarda/ Sevgili yârim nerelerde? (Nak.)
Kara üzüm asması/ Yeşil olur yazması/ Ben yârimden ayrılmam/ Kara yazı yazması// (Nak.)
Asmadan üzüm aldım/ Sapını uzun aldım/ Verin benim yârimi/ Annemden izin aldım // (Nak.)”
Bursa yöremize ait olan, Kaynak Kişisi İhsan Kaplayan, Derleyeni de Muzaffer Sarısözen olan bu ünlü türkümüz, şimdiye kadar neden tedavülden kaldırılmadı, bir türlü aklım almıyor!? Bir tarafta yıllardan beri Beslenme Uzmanı sayın Prof. Dr.Canan Karatay, bir taraftan bizim İlçemiz Eczacılarından sayın Atilla Totoş dostum; ‘Zeytinyağının’ ne kadar vücuda yararlı, besleyici, tedavi edici ve sağlık koruyucusu bir besin olduğunu haykırıp duruyorlar, bu yolda kendilerini paralıyorlar; öbür taraftan da sanatçılarımız çıkıp, hem de en çok zeytinyağı üreten Bursa’dan; “Zeytinyağlı Yiyemem Aman!” diye feryat ediyorlar!..
Ba ba baaa... Şimdi biz bunların hangisine inanıp da, zeytinyağı ve sofralarımızdaki bin bir çeşit zeytinleri yiyeceğiz!? Yahu bir besin ya faydalıdır, ya da zararlıdır!.. Böyle bir devirde hâlâ bunu anlayamadık mı? Şahsen ben, biraz karnım-bağırsaklarım ağrıdığında, hemen bir fincan saf zeytinyağı içiyor, biraz göbek deliğimi ve kıçımı yağlıyorum, ağrım birden kesiliveriyor!.. Evde madenî yağ yoksa eğer, gıcırdayan kapı-pencere-dolap menteşelerini, biraz zeytinyağına batırılmış pamukla siliyor, gıcırtılarından hemen kurtuluyorum!.. Bu kadar faydalı olan bir mahsule, bunca düşmanlık niye, anlayan beri gelsin!..
1980’li yıllarda köyümüz Bozüyük Ortaokulu’na, Ankaralı genç bir öğretmen atanmıştı, adı ‘Tahir’ idi... Biz de öğretmen aileleri olarak, sık sık onu yemeğe davet ediyorduk... Genç çocuk birkaç ayda çok zayıfladı, bir deri-bir kemik kalakalmıştı... En son davetimde o mükellef sofradayken, iştahsızlığı dikkatimi çekti ve direkt olarak sordum: “Ne var, niye bu kadar isteksizsin!?” deyince, o da içini boşaltıverdi: “Hocam, ben sizin Zeytinyağlı yemeklerinize alışamadım, biz Ankara’da Ayçiçeği ve Margarine alışığız, iştahsızlığım bundan!” demez mi?
Bir anda kızıvermişim; “Ulan bu dediklerini duymamış olayım; Milâttan Önce eski Yunan’da bile kutsal sayılan zeytinyağını nasıl yemezsiniz, sen bunları bilmeden nasıl öğretmen oldun!? Biz senin dediğin yağları evimize bile sokmayız! Madem Ege’ye geldin, alışacaksın kardeşim” diye verdim-veriştirdim... Kıpkırmızı kesilen Tahir, gıkını çıkarmadan güzelce karnını doyurdu, kahvesini de içip gitti!.. Bu kişi, daha sonra zeytinyağına alıştı, sağlığı yeniden yerine geldi, köyümüz Pınarspor’un has ve çok başarılı kalecisi, yakın bir akrabamızın da damadı oldu!..
Peki, Bursa’da türkülere konu olan hanım kızımız ne diyordu; “Zeytinyağlı yiyemem aman/ Basma da fistan giyemem aman/ Senin gibi cahile/ Ben ‘efendim’ diyemem aman!..” diyordu değil mi? Bursa gibi yerde zeytinyağlı yemezsen, zıkkımın kökünü ye, e mi!? Bir de; “Senin gibi cahile, ben efendim diyemem” diyor... Asıl cahil sensin hanım kızım!.. Basma fistan da giyemezmiş? Sakın Yüce Atatürk duymasın bu sözünü!.. ‘Nazilli Basma Fabrikası’nı da biz erkekler için değil, siz kadınlar için kurmuştu o Kurtarıcı ve Kurucumuz!.. Yani, neresinden baksak, hangi cümlesini okusak, bu türkü dökülüyor kardeşim, bence ‘sakıncalı piyade’ bu, herkes zeytinyağı fiyatının düşüklüğü nedeniyle TÜİK ve iktidarı suçluyor ama, bu türkünün de hiç suçu yok mu; ‘hemen tedavülden kaldırılmalıdır’ diye düşünenlerdenim!?
Birileri de çıkıp; “Bundan başka yazacak konu bulamadın mı ihtiyar dallama yazar; ülkede pahalılık, işsizlik, yetersiz maaşlar varken, bula bula bir türküyle hır çıkarmaya mı çalışıyorsun?” diyenler çıkabilir? Ne var yani, yılın 365 gününden birinde böyle önemli bir konuyu yazmam sizin nerenize dokundu acaba? Yoksa siz de o margarin ve çiçekyağı dostu, zeytinyağı düşmanı insanlardan mısınız, ha !?
Yorum Yazın